Η Ελένη Ευθυμίου σκηνοθετεί, η Σοφία Ευτυχιάδου είναι συνεργάτιδα δραματουργός, η Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη κάνει τα σκηνικά και ο Γιώργος Κριθάρας και ο Δημήτρης Φουρλής παίζουν στο έργο του Λόπε δε Βέγα Φουέντε Οβεχούνα που ανεβάζει το Εθνικό Θέατρο.
Η άφιξη του Διοικητή Φερνάν Γκόμεθ στο μέχρι τότε ήσυχο χωριό Φουέντε Οβεχούνα αναστατώνει τη ζωή των κατοίκων καθώς η αυταρχικότητα και η βαναυσότητά του ξεπερνούν τα όρια. Ο Γκόμεθ αντιμετωπίζει όλες τις γυναίκες του χωριού σαν κτήμα του, θεωρώντας ότι έχει απόλυτη κυριαρχία πάνω τους και τιμωρεί ανελέητα όποιον προσπαθεί να τον σταματήσει. Ανάμεσα στις κοπέλες που θέλει να κατακτήσει είναι και η νεαρή Λαουρένθια, κόρη του δημάρχου του χωριού. Με τη βοήθεια του Φροντόσο που είναι ερωτευμένος μαζί της, η Λαουρένθια καταφέρνει να γλυτώσει, αλλά οι ερωτικές επιθέσεις του Διοικητή δεν σταματούν. Η εγκληματική συμπεριφορά του θα εξαντλήσει την ανοχή των κατοίκων που συνειδητοποιούν πως μόνο ενωμένοι μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Με μοχλό την προσβολή της γυναικείας τιμής, η εξέγερση των χωρικών ξεσπάει. Ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, θα σκοτώσουν τον τυραννικό διοικητή και θα αποκαταστήσουν την ηθική και τη δικαιοσύνη στο χωριό τους. Ο τύραννος θα βρει τον θάνατο όχι από ένα πρόσωπο αλλά από ολόκληρη τη Φουέντε Οβεχούνα.
Αντιπροσωπευτικό έργο του ισπανικού Μπαρόκ, το Φουέντε Οβεχούνα, -που σημαίνει «Προβατοπηγή»-, δημοσιεύτηκε το 1619. Πηγή του ήταν το Χρονικό του Fray Francisco de Rades y Andrada, το οποίο γραμμένο τέσσερις δεκαετίες πριν από το έργο του Λόπε δε Βέγα, περιγράφει ένα ιστορικό γεγονός του 1476 με πρωταγωνιστή ολόκληρο το χωριό Φουέντε Οβεχούνα. Σε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής αναταραχής, όπου η ισπανική αριστοκρατία συγκρούεται με την εξουσία των καθολικών βασιλέων του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, ο Λόπε δε Βέγα στηλιτεύει την αυθαιρεσία του φεουδαρχικού συστήματος, ενώ παράλληλα επιβεβαιώνει την αποδοχή του βασιλιά και της εξουσίας του από τον λαό.
