Το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ συμμετείχε και βραβεύτηκε με την παράσταση Insectum/Υπάρχουν έντομα που χορεύουν στο FIST19 – Festival Of International Student Theatre (20-25 Μαΐου, Βελιγράδι). Η παράσταση, που παρουσιάστηκε τον Ιούνιο 2023 ως διπλωματική Υποκριτικής του Δημήτρη Λουϊζίδη (επιβλέπουσα: Στέλλα Μιχαηλίδου) & διπλωματική Δραματουργίας της Στέλλας Τσαούσι (επιβλέπουσα: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου), επιλέχθηκε έπειτα από ανοιχτή πρόσκληση και απέσπασε τα βραβεία καλύτερης παράστασης, σκηνοθεσίας, υποκριτικής καθώς και το ειδικό βραβείο για την κινησιολογία ή τη χορογραφία.
Το Insectum είναι εμπνευσμένο από το διήγημα του Μάριου Χάκκα Ο μπιντές.
-
Ο Μάριος Χάκκας έγραψε για ανθρώπους με όνειρα, που όμως η ζωή και η καθημερινότητα δεν τους άφησε να τα ζήσουν όπως θα ήθελαν. Με ύφος βαθιά λυρικό αλλά λόγο αρκετά πεζό και καθημερινό, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα κλίμα ανάλαφρο που κάνει το σοκ της συνειδητοποίησης πιο έντονο. Ο Μήτσος είχε ένα μόνο όνειρο, το οποίο εκπλήρωσε, τα κατάφερε, πραγματοποίησε τον στόχο του. Τι γίνεται όμως όταν τελικά εκπληρώνεται ένα όνειρο; Τι έχει κανείς να περιμένει μετά; Μια σκηνοθετική προσέγγιση που βάζει τον θεατή σε μια ιδιαίτερη θέση με τα αφηγηματικά μέσα που χρησιμοποιεί. Ένα σχοινί, το οποίο κρατάει δέσμιο ηθοποιό και ρόλο ενισχύει την επικοινωνία μεταξύ τους. Δημήτρης και Μήτσος συνυπάρχουν και ο καθένας έχει την ανάγκη να μιλήσει.
Δείτε το τραίηλερ της παράστασης: https://youtu.be/8wggJ81q7i0
https://www.instagram.com/p/C7fBTshsUC3/
https://www.instagram.com/fist_festival/p/C7fBaLZMZF4/
https://www.instagram.com/fist_festival/p/C7fBf01suzG/
https://www.instagram.com/p/C7fBmfJsWpR/
Φωτογραφίες: Ana Petrovic
-
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διδασκάλου
Δραματουργία: Στέλλα Τσαούσι
Κινησιολογία: Αλέξανδρος Γκουντινάκης
Μουσική επιμέλεια: Capétte
Σκηνογραφία/Ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρίνα Κωνσταντινίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Καρλέττη
Φωτισμός: Φανή Πολυξένη Κουρτίδου Βλαχογιάννη & Γιάννης Διδασκάλου
Επί σκηνής: Δημήτρης Λουϊζίδης
-
Τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να σταθείς στο ύψος των ματιών σου, παρά μονάχα τα πόδια σου.
Ίσως και η καρδιά σου.
Ύστερα, χρειάζεσαι ένα σκοινί για να σε κρατάει όρθιο τις στιγμές που δεν θα αντέχουν άλλο τα πόδια σου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δε θα πέσεις -οι πτώσεις, άλλωστε, είναι ευλογία: σε κοιτάς από χαμηλά, όπως τότε που ήσουν μικρό παιδί. -
Λουξ ζωή. Ευτυχία. Δεσμά. Υπάρχει, άραγε, η αυτοπραγμάτωση;
Κι αν ναι, τι είναι; Τι κάνει ο άνθρωπος όταν καταφέρνει τα πάντα;
Ο Δημήτρης κάνει μια διπλωματική εργασία και ο Μήτσος ξεφυλλίζει το ημερολόγιο της ζωής του για να βρει κάτι. Ούτε αυτός ξέρει τι. Ίσως, κανείς δεν ξέρει τι ψάχνει μέχρι να πέσει πάνω του.
Ο Μήτσος πέφτει πάνω στην δουλειά του, το σπίτι του, την σύντροφό του. Και παύει να αναρωτιέται «πόσο αξίζει αυτή η υπόθεση που λέγεται ζωή;», σε αντίθεση με τον Μάριο Χάκκα.
Αυτό το ερώτημα αποτέλεσε την αφορμή για μια σκηνική προσέγγιση που θέλει να μιλήσει για αυτό το σχοινί που δένει κάθε άνθρωπο.
Ένα σχοινί, που στην περίπτωση του Insectum, κρατάει δέσμιο ηθοποιό και ρόλο, ενισχύει την επικοινωνία και το χάσμα που συνυπάρχει μεταξύ τους.
-
Loading...