Ο κορμός του ΠΠΣ

Ο κορμός του ΠΠΣ απαρτίζεται από μια σειρά θεωρητικών μαθημάτων πάνω στην ιστορία και τη θεωρία του θεάτρου, έναν κύκλο μαθημάτων για το Θέατρο στην εκπαίδευση, βασικά μαθήματα καλλιτεχνικών κατευθύνσεων, καθώς και τέσσερα μαθήματα ξένης γλώσσας.

• Εισαγωγικό μάθημα για το θέατρο και τις θεατρικές σπουδές, με στόχο την κατανόηση της φύσης του θεατρικού φαινομένου, ως παραστασιακής τέχνης, και των παραγόντων που τη συνθέτουν.

• Ερμηνευτική προσέγγιση και κριτικός σχολιασμός θεατρικών παραστάσεων, με στόχο την εισαγωγή στη θεατρική αισθητική και την κατανόηση της σκηνικής γλώσσας. Αξιοποιείται οπτικοακουστικό υλικό.

• Πρώτη επαφή με την ανάγνωση θεατρικών έργων, μέσα από κείμενα διαφορετικών εποχών και τεχνοτροπιών. Η ανάλυση των έργων γίνεται με στόχο την κατάκτηση μιας μεθόδου προσέγγισης του δραματικού κειμένου και όχι την απομνημόνευση συγκεκριμένων έργων.

• Το μάθημα αποτελεί συνέχεια του μαθήματος Δραματολογία Ι και έχει ως στόχο την περαιτέρω εξοικείωση των φοιτητών με τις μεθόδους ανάλυσης του δραματικού κειμένου. Ο σχολιασμός και η ανάλυση των κειμένων επικεντρώνεται τόσο σε ζητήματα δραματικής γραφής, χαρακτήρων και θεατρικού είδους όσο και σε θέματα σκηνικής παρουσίασης και παράστασης των υπό εξέταση έργων.

• Διάγραμμα της ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου από την περίοδο της Κρητικής Αναγέννησης μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.

• Το μάθημα προσφέρει μια επισκόπηση της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1890 ώς τη δεκαετία του 1960.

• Tο μάθημα χωρίζεται σε τρεις κύκλους. Στον πρώτο, δίνεται μια γενική εισαγωγή στο πλαίσιο της πρόσληψης του αρχαίου δράματος. Στο δεύτερο, η διδασκαλία επικεντρώνεται στα βασικά κοινωνιολογικά, ανθρωπολογικά, πολιτικά και θρησκειολογικά συμφραζόμενα του θεατρικού φαινομένου στην Aθήνα του 5ου αι. Στον τρίτο κύκλο, το μάθημα εστιάζεται στις τραγικές εκδοχές του μύθου των Ατρειδών.

• Το μάθημα συνεχίζει και ολοκληρώνει τα μαθήματα κορμού για το αρχαίο δράμα. Οι θεματικές του εκτείνονται από το θέατρο του Σοφοκλή και του Ευριπίδη έως την πρόσληψη του αρχαίου δράματος στα νεότερα χρόνια και την κωμωδία και το σατυρικό δράμα. Βασικός στόχος του μαθήματος είναι να εξοικειώσει τους φοιτητές με την ποικιλία και την πολυπλοκότητα της φιλολογικής και θεατρικής πρόσληψης του αρχαίου δράματος.

• Το μάθημα αυτό αποτελεί την πρώτη ενότητα από μια σειρά πέντε παραδόσεων που εξετάζουν τις εξελίξεις στη θεατρική τέχνη από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το συγκεκριμένο μάθημα επικεντρώνεται στις θεατρικές παραδόσεις και τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα λαών και πολιτισμών της Ευρώπης και της Ασίας. από την αρχαιότητα έως την εποχή της Αναγέννησης.

• Στο μάθημα εξετάζεται η ιστορία του ευρωπαϊκού θεάτρου κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Το μάθημα συνδυάζει τη μελέτη της εξέλιξης του θεάτρου, ως καλλιτεχνικής μορφής και κοινωνικού φαινομένου με την ανάλυση και τον σχολιασμό αντιπροσωπευτικών δραματικών κειμένων.

• Συνέχεια του μαθήματος «Ιστορία του παγκοσμίου θεάτρου ΙΙ». Οι εξελίξεις στο χώρο του παγκοσμίου θεάτρου κατά το 19ο αιώνα (Ρομαντισμός, «καλοφτιαγμένο έργο», «έργο με θέση», Ρεαλισμός, Νατουραλισμός, έλευση του σκηνοθέτη). Εξέταση αντιπροσωπευτικών δραματικών κειμένων από τον Γκαίτε μέχρι τον Tσέχωφ.

• Στην ενότητα αυτή προσφέρεται ένα διάγραμμα της εξέλιξης του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου θεάτρου την εποχή της διαμόρφωσης και ακμής του Μοντερνισμού, δηλαδή από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1880 ώς τη δεκαετία του 1940. Συγκεκριμένα, εξετάζονται καταρχάς η κληρονομιά και οι ποικιλίες του Ρεαλισμού στο παραπάνω διάστημα και, στη συνέχεια, το κίνημα του Συμβολισμού και οι επίγονοί του, η παράδοση του ποιητικού δράματος ώς τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα μελετηθούν επίσης οι εξελίξεις στο χώρο της σκηνοθεσίας και οι αναζητήσεις γύρω από τη ‘θεατρικότητα’. Τέλος, θα παρουσιαστούν επιμέρους τάσεις της ευρωπαϊκής αβάντ-γκαρντ: Ο Φουτουρισμός και η ρωσική πρωτοποριακή σκηνή, η εισβολή του Παραλόγου και το κίνημα του Νταντά, ο Σουρεαλισμός και το Θέατρο της Σκληρότητας, η διαμόρφωση και ακμή του Εξπρεσιονισμού, το Επικό Θέατρο.

• Tο συγκεκριμένο αντικείμενο εστιάζεται στην επισκόπηση της σκηνικής πράξης και της δραματουργίας, από τα μέσα του 20ου αιώνα ως τις αρχές του 21^ου. Υπό το πρίσμα μιας αισθητικής και ιστορικής προοπτικής, αναδεικνύονται οι βασικοί σταθμοί, οι συνέχειες και οι ρήξεις, η σχέση ελληνικής και παγκόσμιας σκηνής.

• Ιστορική τοποθέτηση, ανάλυση και σχολιασμός σημαντικών θεωρητικών κειμένων για την τέχνη του θεάτρου, από την αρχαιότητα ως τον 18ο αιώνα (Ποιητική του Αριστοτέλη, Το παράδοξο με τον ηθοποιό του Ντιντερό, κ.ά.).

• Οι θεωρητικοί προβληματισμοί πίσω από τη γένεση του σύγχρονου θεάτρου: οι αντιδράσεις στον Ρομαντισμό, η ανάδυση του Ρεαλισμού, η επικράτηση του ψυχογραφικού θεάτρου. Tα αντιρεαλιστικά κινήματα και οι πρωτεργάτες τους.

• Στο μάθημα εξετάζεται η ιστορία και η εξέλιξη του σύγχρονου πολιτισμού μέσα από την τέχνη, κυρίως τη ζωγραφική, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, στην Eυρώπη του 19ου και του 20ού αιώνα. Έμφαση δίνεται στα πρωτοποριακά κινήματα των αρχών του 20ού αιώνα

• Σειρά διαλέξεων που ιστορούν την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής των θεάτρων, σε συνάρτηση με την εξέλιξη των οικοδομικών τεχνικών και της τεχνολογίας καθώς και των αρχιτεκτονικών ρευμάτων και σε σχέση με αντίστοιχες εξελίξεις στην δραματουργία. Κάθε διάλεξη υποστηρίζεται με πλούσιο εικονογραφικό υλικό.

• Το μάθημα έχει περισσότερο πρακτικό, παρά θεωρητικό χαρακτήρα. Η αναζήτηση του θέματος μιας πρωτότυπης ερευνητικής εργασίας, η συλλογή, η αξιολόγηση, η ερευνητική αξιοποίηση του υλικού, η σύνθεση του σχεδιαγράμματος της εργασίας, η διατύπωση προσωπικού επιχειρήματος, η αποφυγή ακούσιας λογοκλοπής, η σύνταξη βιβλιογραφίας, είναι μερικά από τα θέματα αυτού του μαθήματος.

• Tο συγκεκριμένο μάθημα επικεντρώνεται στην πολύπλευρη σχέση του παιδιού με το θέατρο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό: ιστορική αναδρομή, δραματολογική προσέγγιση θεατρικών έργων για παιδιά και εφήβους, ανάλυση θεατρικών παραστάσεων. Προτείνονται ασκήσεις δημιουργικής γραφής.

• Εξετάζονται τα ψυχο-κοινωνιολογικά φαινόμενα που παρατηρούνται στις μικρές ανθρώπινες ομάδες, τα θεωρητικά μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί για τη μελέτη τους, καθώς και οι μέθοδοι εμψύχωσης και ανάπτυξης της δυναμικής τους: Θεωρία του πεδίου, μορφές ηγεσίας, εκπαιδευτικές ομάδες, ομάδες συνάντησης, ψυχόδραμα, κοινωνιόδραμα, ψυχαναλυτικές προτάσεις, κ.ά.

• Εισαγωγή στην επιστήμη της Παιδαγωγικής και επισκόπηση της ιστορίας της. Εξέταση των βασικών όρων και εννοιών, των κύριων μοντέλων και του φαινομένου της αγωγής ως επικοινωνίας. Σύνδεση με το θεατρολογικό πεδίο αναφοράς (βιωματική εκπαίδευση, δημιουργικότητα και παιδαγωγική πράξη, δάσκαλος – εμψυχωτής – σκηνοθέτης, παιδαγωγική του θεάτρου, κ.ά.).

• Βασικές αρχές του εφαρμοσμένου θεάτρου: θεατρικό παιχνίδι στην εκπαίδευση / θεατρικό παιχνίδι ως μέσο κοινωνικής παρέμβασης για ειδικές ομάδες πληθυσμού. Δομή και ανάπτυξη, τεχνικές, φόρμα και περιεχόμενο. Οι φοιτητές ασκούνται στις μεθόδους του συμμετοχικού / επινοητικού θεάτρου σχεδιάζοντας και υλοποιώντας θεατροπαιδαγωγικές δράσεις στην κοινότητα.

• Θεωρία και πρακτική της δραματοποίησης. Η δραματοποίηση στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: ως αυτόνομο καλλιτεχνικό μάθημα και ως μέσο για τη διδασκαλία διαφόρων μαθημάτων του προγράμματος σπουδών. Σημασία της δραματοποίησης για ομάδες με ειδικά προβλήματα επικοινωνίας και γλώσσας.

• Oι διάφοροι τρόποι παρέμβασης του θεάτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία. Από τη δραματοποίηση στη σχολική θεατρική παράσταση. Σχεδιασμός και διδακτική του εκπαιδευτικού δράματος. Tο θεσμοθετημένο μάθημα Θεατρολογίας στο λύκειο. Πρακτική άσκηση σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

• Εισαγωγή στις βασικές αρχές, μεθόδους και υλικά του σκηνογραφικού και ενδυματολογικού σχεδιασμού. Θεατρική αρχιτεκτονική, σκηνική τεχνολογία, σχεδιαστικές τεχνικές, θεατρικό κοστούμι. Βασικές γνώσεις κατασκευής μακέτας, μάσκας και φροντιστηριακών αντικειμένων.

• Στόχος του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών με τις πρωταρχικές λειτουργίες της υποκριτικής διαδικασίας, την ανάγκη συνεργασίας και την αλληλεξάρτηση των επαγγελμάτων που συνθέτουν την θεατρική πρακτική και παραγωγή.

• Πρώτη επαφή και εξοικείωση με το «διάβημα» της σκηνοθεσίας. Εξάσκηση στις διαφορετικές «γλώσσες» της σκηνής. Έμπρακτη δραματουργική ανάλυση και εξάσκηση στη σκηνική αφήγηση.

Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά