Το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ. παρουσίασε την παράσταση «Κοίτα με! Συνάντηση με τους πρόσφυγες του 1922 στη Νέα Αρετσού», σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμαριάς, στο πλαίσιο των Εκδηλώσεων Μνήμης και Ελπίδας για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή που οργάνωσε ο Δήμος.
Η παράσταση ήταν διαδραστική, καλούσε τους θεατές να εμπλακούν στα δρώμενα, με κύριο στόχο τη βιωματική προσέγγιση της ιστορίας των προσφύγων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πραγματοποιήθηκε σε έναν χώρο τοπόσημο, στην παραλία της Νέας Αρετσούς, εκεί όπου ήταν άλλοτε ο χώρος υποδοχής των προσφύγων και λειτουργούσε το Δημόσιο Λοιμοκαθαρτήριο ή Απολυμαντήριο. Βασιζόταν σε μαρτυρίες, που συνέλεξε το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού, και παρουσίαζε την άφιξη των προσφύγων, την τραυματική εμπειρία του Απολυμαντηρίου, την εγκατάσταση στους θαλάμους, την ψυχική δύναμη με την οποία αντιμετώπιζαν τις δυσκολίες της καθημερινότητας, τον ρόλο που έπαιζε στη ζωή τους η μουσική και ο χορός και τη σκληρή συμπεριφορά των ντόπιων καθώς και την τελική ενσωμάτωση. Έδειχνε επίσης την καθοριστική συμβολή των προσφύγων στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας με την ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου και την προσφορά τους στην οικονομία, στην πνευματική ζωή και στον πολιτισμό. Η παράσταση έκλεινε με ένα μνημόσυνο καλώντας τους θεατές να «ακούσουν» μέσα τους τις φωνές των βασανισμένων προσφύγων του 1922 και να «κοιτάξουν στα μάτια» τους σημερινούς πρόσφυγες που επίσης υποφέρουν.
Πραγματοποιήθηκαν επτά παραστάσεις, τρεις για σχολεία στις 4, 11 και 25 Νοεμβρίου 2022 και τέσσερις για εκπαιδευτικούς και το ευρύτερο κοινό στις 29 Οκτωβρίου, 13 και 27 Νοεμβρίου 2022.
-
Οργάνωση: Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, Α. Π. Θ. σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμαριάς
Σχεδιασμός & συντονισμός
Μυρτώ Πίγκου Ρεπούση, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, Α. Π. Θ.
Άβρα Αυδή, φιλόλογος και θεατροπαιδαγωγός
Μελίνα Χατζηγεωργίου, εκπαιδευτικός και θεατροπαιδαγωγόςΣύνθεση κειμένου
Μυρτώ Πίγκου Ρεπούση, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών, Α. Π. Θ.
Άβρα Αυδή, φιλόλογος και θεατροπαιδαγωγός
Μελίνα Χατζηγεωργίου, εκπαιδευτικός και θεατροπαιδαγωγός
Με την εποπτεία της Ελένης Ιωαννίδου, Ιστορικός – Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου ΚαλαμαριάςΣκηνοθετική επιμέλεια: Αλεξία Παραμύθα, φοιτήτρια, Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ.
Ηθοποιοί / εμψυχωτές: οι φοιτητές του Τμήματος Θεάτρου Α.Π.Θ. Βλαχοπούλου Αργυρώ, Γενιτσαρίδου Σπυρέλα, Καβάση Ραφαέλλα, Καλμανίδου Άννα, Ντίνας Ματθαίος, Παραμύθα Αλεξία και ο Λέφας Πέτρος, φοιτητής Τμήματος Βιολογίας Α.Π.Θ.
Μουσική διδασκαλία και μουσική επιμέλεια: Πλιούκας Παναγιώτης, μουσικός – φοιτητής του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης
του Πανεπιστημίου ΜακεδονίαςΜουσική: Πλιούκας Παναγιώτης, μουσικός – φοιτητής του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Μουρτιάδης Βασίλης, μουσικός-λυράρης στον Δήμο Καλαμαριάς, Βλαχοπούλου Αργυρώ, φοιτήτρια, Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ.
Σκηνογραφία: Μαρία Ωρολογά, φοιτήτρια, Τμήμα Θεάτρου Α.Π.Θ.
Χώρος: Παραλία Νέας Αρετσούς και οίκημα του Ομίλου Ερασιτεχνών Αλιέων Καλαμαριάς «Η Αγία Παρασκευή»
Ευχαριστούμε:
Τον Δήμαρχο Καλαμαριάς κ. Γιάννη Δαρδαμανέλη, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων κ. Βασιλική Νικολέτου, και τον Αντιδήμαρχο Παιδείας, Αθλητισμού, Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης κ. Αθανάσιο Γιαννακό.
Την κ. Ελένη Ιωαννίδου, ιστορικό στο Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού.
Τον Όμιλο Ερασιτεχνών Αλιέων Καλαμαριάς «Αγία Παρασκευή», τον πρόεδρο κ. Κωνσταντίνο Ντιούδη και τον καπετάνιο κ. Κώστα Ανδριώτη. -
Αναλυτικά, δείτε εδώ
Τα γραπτά σχόλια στον αναστοχασμό δείχνουν τη βαθιά επίδραση που είχαν οι παραστάσεις τόσο στους εφήβους όσο και στους ενήλικες.
Ανατριχιαστικό. Πολλές σκηνές από την παράσταση μου άφησαν ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να εκφραστεί με ευκολία. Ήταν ταυτόχρονα λύπη και ενοχή αλλά και ένα ζεστό αίσθημα. Η μουσική συνδυασμένη με τον χορό και την ευτυχία ήταν η πιο έντονη σκηνή και αυτή που θα μου μείνει μαζί με την τελευταία. Ήταν συγκλονιστικό.
Αυτή η παρουσίαση ήταν πολύ σημαντική, γιατί μάθαμε πολλά πράγματα για τον τόπο μας που ίσως δεν θα τα μαθαίναμε. Με την παραστατικότητα και τη ζωντάνια μας βοήθησαν να βιώσουμε καταστάσεις.
Είμαστε όλοι η συνέχεια μιας πολύπαθης ιστορίας. Δεν πρέπει να λυπόμαστε για αυτήν αλλά να παραδειγματιζόμαστε από αυτήν.
Εκεί που κάτι τελειώνει κάτι νέο αρχίζει.
Περιμένουμε part 2, έγραψαν κάποιοι μαθητές, ενώ πολλοί εκπαιδευτικοί δήλωσαν ότι πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί η θεατρική δράση, γιατί μπορεί αποτελέσει κίνητρο και έμπνευση για έρευνα και δημιουργία στα σχολεία.
