Η Έφη Βαφειάδη δίδαξε στο Τμήμα Θεάτρου τα μαθήματα Ιστορία Νεοελληνικού Θεάτρου, Ιστορία Παγκοσμίου Θεάτρου και Δραματολογία από τον δεύτερο χρόνο τής λειτουργίας αυτού του Τμήματος, αρχικά ως συμβασιούχος (1993-1997) και στη συνέχεια ως εκλεγμένη επίκουρη και μετά ως αναπληρώτρια καθηγήτρια (1998-2011). Στο διάστημα αυτό, υπήρξε είτε επιβλέπουσα καθηγήτρια είτε μέλος τριμελών επιτροπών σημαντικού αριθμού διδακτορικών διατριβών.
Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο (τότε) Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών και Φιλολογιών του ΑΠΘ (1972-1976) και Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Paris IV-Sorbonne («Diplôme d`études approfondies», 1982-1983). Απέκτησε το διδακτορικό δίπλωμα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ με βαθμό «Άριστα» (1994).
Πριν από τη δημιουργία του Τμήματος Θεάτρου, είχε διδάξει, σε θέσεις βοηθού, στα Τμήματα Γαλλικής Φιλολογίας του Ι.Ξ.Γ.Φ. (1976-1982) και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ (Τομέας Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών, 1982-1992). Υπήρξε, επίσης, για αρκετά χρόνια (1984-1986 και 1990-1995) ωρομίσθια καθηγήτρια στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, επιφορτισμένη με τη διδασκαλία μαθημάτων Ιστορίας του Θεάτρου και Δραματολογίας.
Είχε την φιλολογική επιμέλεια της έκδοσης: Παντελή Χορν, Τα Θεατρικά, τόμοι 1-5, Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, 1994-1999. Η έκδοση περιλαμβάνει όλα τα διασωζόμενα, στην πλειοψηφία τους σε χειρόγραφα, θεατρικά έργα του Παντελή Χορν, αδημοσίευτων προηγουμένως, καθώς και επιλογή άρθρων και χρονογραφημάτων. Στον τελευταίο τόμο της έκδοσης τυπώνεται, επίσης για πρώτη φορά, η ανέκδοτη μετάφραση από τον Π. Χορν τού έργου τού F. Crommelynck Un cocu magnifique (Ένας μεγαλοπρεπής κερατάς). Παράρτημα αυτής της έκδοσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ο τόμος «Ανεμομαζώματα. Σκόρπιες σελίδες ημερολογίου», Θεσσαλονίκη, 2004, που περιλαμβάνει κείμενα του Χορν δημοσιευμένα στο περιοδικό Μπουκέτο (1931-1932).
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινήθηκαν γύρω από το Νέο Ελληνικό Θέατρο (Παντελής Χορν, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Δημήτρης Χορν, ο Εβραίος στην ελληνική δραματουργία) και γύρω από την πρόσληψη του θεάτρου του Παραλόγου στην Ελλάδα (δημοσίευσε τις πρώτες σχετικές βιβλιογραφίες και την πρώτη αποτίμηση της πρόσληψης Πίντερ). Συμμετείχε σε αρκετά συνέδρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γρανάδα, Κωνσταντινούπολη. Εργασίες της υπάρχουν δημοσιευμένες σε τόμους συνεδρίων και αφιερωματικούς τόμους.
Μετά την αφυπηρέτησή της, και κατά τους θερινούς μήνες, έχοντας παραιτηθεί οικειοθελώς από την επιστημονική έρευνα, παρακολούθησε ευτυχής θεατρικά σεμινάρια πρακτικής του θεάτρου και είχε την τύχη να διδαχθεί από σημαντικούς δασκάλους, όπως ο Νίκος Αρμάος, ο Δημήτρης Καταλειφός, ο Στάθης Λιβαθινός και ο Δημήτρης Πιατάς. Παρακολουθεί θέατρο με πάθος. Τελευταία, πασχίζει να καλύψει τα κενά της στον τομέα της ελληνικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Η Έφη Βαφειάδη γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1948 στη Θεσσαλονίκη όπου εξακολουθεί να ζει, αν και για τριάντα χρόνια μοίρασε, κατά κάποιο τρόπο, τη ζωή της ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα – λόγω θεάτρου. Είναι η μητέρα δύο υπέροχων ενηλίκων.
